Kayseri’nin Soğuk Günlerinde D Vitamini Arayışı
Bazen her şeyin yolunda gittiğini düşündüğümde, Kayseri’nin soğuk rüzgarları suratımı çarpar. Sonbaharın son günlerinde, evde sımsıkı battaniyeye sarılmış, pencerenin dışındaki gri gökyüzüne bakarken içimde garip bir boşluk hissediyorum. “Bundan sonra daha iyi olacak” demiştim, ama günler geçtikçe içimdeki bu boşluk biraz daha büyüyor. Bir şey eksik; bir şeyin peşindeyim, ama ne olduğunu bir türlü bulamıyorum.
Bir gün kaybolan güneşin ardından
Kışa adım attığımız bu günlerde, Kayseri’nin güneşi bile yüzüme vurmuyor. Yine bir hafta boyunca evde kalıp kararmış pencereden bakmak zorunda kaldım. Her yer bembeyaz, her şey solmuş, donmuş gibi… O soğuk günlerin içinde kaybolan güneşi, sanki her geçen gün biraz daha unutuyorum.
Bir sabah, o soğuk ve gri günde bir anlık bir umutla mutfağa gittim. Hemen kahvemi yapıp, pencerenin önüne koydum. Ne olursa olsun, bu rutinden çıkmalıydım. Güne başlamak için biraz ışık, biraz enerji gerekiyor, ama neredeydi o ışık? Belki de fiziksel bir şeylerden kaynaklanıyordur diye düşündüm. D vitamini… Belki de eksikliğindendir bu hissettiğim boşluk. Sadece güneşin ısıtmadığı Kayseri değil, benim de içimdeki ışıksızlık.
D vitamini ve kuruyemişler: Bir çözüm arayışı
Çıktım evden, biraz yürümek, belki de kafamı dağıtmak için. Birkaç dükkan gezip, kafamda kuruyemiş almak vardı. Ama ne alacağımı pek bilmiyordum. Aniden, aklıma geldi: D vitamini! Hani güneşin ışığını alabildiğimiz o vitamin var ya… D vitamini kuruyemişlerde de varmış! İlk kez duydum. Hangi kuruyemişler?
Birkaç adım atarak kasabaya inip, ilk kuruyemişçiye girdim. Vitrinde bolca kavrulmuş fındık ve badem vardı. Üzerlerinde taze taze parlayan güneşin ışıltısı vardı sanki. Sadece dışarıdaki soğuk rüzgarı hissetmekle kalmamıştım, içimde de biraz daha ışık arayışına girmiştim.
D vitamini hakkında daha çok bilgi edinmeye çalışırken, fındığın, bademin, cevizlerin bu vitaminin kaynağı olabileceğini öğrendim. Fındığın içinde D vitamini barındırdığına inanmak biraz zor gelmişti ama mantıklıydı: O kadar enerji dolu bir lezzet nasıl olabilirdi de vücuda faydalı olmasındı? Ceviye gelirsek… Onlar da hiç bir zaman boşuna olmamıştı. Ceviye aslında dışarıda bulamadığımız o güneşi içimizde yaşatmamıza yardımcı olabilir. Belki de gerçekten bir çareydiler.
Evdeki ışıksızlık, kuruyemişlerle yerini umutla alıyor
Yavaş yavaş, günlük hayattaki her şeyin anlamını bulmaya başladım. Kuruyemişler, sadece minik atıştırmalıklar değildi artık. Bademi ve fındığı içimden geçirirken, bu kuruyemişlerin D vitamini kaynağı olduğunu bilmek bana başka bir umut ışığı verdi. Kayseri’nin o kasvetli havasında, bu minik yudumlar belki de içimdeki güneşi uyandıracak, kim bilir?
Her gün bir avuç fındık, birkaç badem… Yavaşça bir değişim hissediyorum. Soğuk günlerde güneşi dışarıda aramak yerine, içimdeki ışığı kuruyemişlerde bulmuş gibiyim. Belki de tüm bu vitamin arayışı, sadece fiziksel değil, aynı zamanda ruhsal bir yolculuktur. Sonuçta, dışarıdaki karanlık günler, içimi aydınlatmaya başladığında her şey daha parlak görünür, değil mi?
Kayseri’nin kışında bir umut ışığı
Kayseri’nin dondurucu soğuklarında, dışarıda güneş yokken, içimde bir ışık var şimdi. Belki de D vitamini arayışı, hayatta kaybolan güneşi aramak değil, bulmak için daha doğru bir yöntemdir. Güneşin sıcaklığı kaybolmuş olabilir, ama kuruyemişlerin içindeki bu minik enerji kaynakları, bana yeniden umudu ve ışıltıyı hatırlatıyor.
Bugünlerde biraz daha mutluyum. Her şeyin bir anlamı var, sadece doğru yerde aramak gerek. D vitamini nerede bulunur? Güneşin ısısında değil, bazen kuruyemişlerde… Kışın soğuk rüzgarlarına karşı direndiğimde, o küçük fındık taneleri ve bademler bana hem fiziksel hem de ruhsal olarak güç veriyor. Hayatımın bir parçası olmuşlar.