MHRS Randevu Saat Kaçta? Bir Yavaşlama Hikâyesi
Bir akşam, Elif, telefonunun ekranına bakarken parmakları hafifçe titredi. “MHRS randevu saati” diye yazdığı arama çubuğu, adeta bir işaret gibi parlıyordu. İçinde bir heyecan ve kaygı karışımı vardı. Günlerdir ertelediği bir doktor randevusunu nihayet alması gerektiğini biliyordu, fakat sabahın ilk ışıklarında, bir adım daha atmak zor geliyordu. İşlerin yoğunluğu, bitmek bilmeyen görevler ve ailevi sorumluluklar arasında, kendi sağlığını ihmal etmek çok kolay olmuştu.
Elif, telefonunu son bir kez kontrol ettiğinde randevunun sabah 9:30’da olduğunu fark etti. Oysa, bu kadar erken bir saatte kalkmak, hem bedenen hem de ruhen zorlayıcıydı. Ama bu, sıradan bir doktor randevusu değildi; bu, uzun zamandır ihmal ettiği, kendi sağlığına yönelik en önemli adımlardan biriydi. Elif’in içindeki bu kararsızlık, çözüm arayan zihninin çırpınışıydı. Bir tarafta, “Başka bir gün alırım” diyen iç sesi, diğer tarafta ise “Artık bir şeyler yapmalısın” diyen kararlı bir ses vardı.
İçinde bulunduğu bu kararsızlık, Elif’in hayatta her zaman karşılaştığı bir meseleydi: Kendi ihtiyaçlarını ve sağlığını ön planda tutmak. Hemen yanı başındaki Caner, her şeyin çözümünü mantıklı bir biçimde bulmaya çalışan bir adamdı. Zihnindeki analizlerle, sorunları en kısa ve verimli şekilde çözmeye çalışırdı. Caner’in çözüm odaklı yaklaşımı, bazen ona ne kadar rahatlatıcı gelse de, bir kadının içsel duygusal yolculuğu için pek yeterli olamıyordu.
Caner, Elif’in telefonla meşgul olduğunu görünce, yanına gelip, hafifçe gülümsedi. “Randevuyu aldın mı?” diye sordu. Elif, derin bir nefes alarak “Evet, ama erken saatte. Yine de gitmeliyim, değil mi?” diye yanıtladı.
Caner, duraksamadan ve hemen cevabını verdi: “Tabii, gitmelisin. Senin sağlığın her şeyden önemli. Bir an önce hallet, geç kalma.” Caner’in yaklaşımı, bir strateji gibiydi. Zihinsel olarak “Yapılması gereken bir şey var, çözülmeli” mantığıyla hareket ediyordu. Sorun, çözümün hemen arkasındaydı. Elif, Caner’in bakış açısını seviyor ve ona güveniyordu, ancak yine de içinde bir boşluk vardı. Caner’in önerisi mantıklıydı, ama Elif’in içindeki duygusal boşluk, başka bir şey arıyordu.
Ertesi sabah saat 8:30’da, Elif gözlerini açtı. Caner, kendi sabah rutinini tamamlamış ve hazır bir şekilde evden çıkmak üzereydi. Elif, derin bir iç geçirdi. Gözleri uykulu, bedeni yorgundu, fakat ruhu bir adım atmaya hazır değildi. Saat 9’a yaklaşırken, Elif telefonunu tekrar eline aldı ve MHRS üzerinden randevu saatini bir kez daha kontrol etti. “Bir adım atmalıyım,” diye mırıldandı, “Ama bunu gerçekten istemiyorum.”
Elif’in içindeki bu duygusal çekiş, aslında pek çok kadının yaşadığı bir mücadeleyi yansıtıyordu. Kadınlar, genellikle kendi ihtiyaçlarını son sıraya koyar, başkalarının ihtiyaçlarını karşılamak için zaman harcarlar. Ancak, sağlık gibi hayati konularda, kişinin kendi sağlığına duyduğu empatiyi artırması gerekir. Elif, Caner’in stratejik çözümüne karşın, kendine dönüp, ruhunun ne istediğini sorarak adım atmanın önemini fark ediyordu.
Sonunda Elif, içindeki huzursuzluğu bir kenara bırakıp, giyinmeye başladı. “Evet, şimdi gidiyorum,” dedi kendi kendine. Yavaşça kalktı, derin bir nefes aldı ve sabahın serinliğine adım attı. Biraz zor olsa da, bu adımı atabilmek, ona içsel bir rahatlama sağladı. Artık, randevuyu sadece “yapılması gereken bir şey” olarak görmekten öte, bu süreci kendisini önemseyen bir hareket olarak da kabul etmeye başlamıştı.
Günün sonunda, Elif doktordan çıktığında, aklında bir çözüm değil, bir içsel tatmin vardı. Caner’in çözüm odaklı yaklaşımının yerini, Elif’in empatik iç yolculuğu almıştı. Kendi sağlığını ön planda tutmak, sadece mantıklı bir adım değil, aynı zamanda kendisine duyduğu sevginin bir göstergesiydi.
Siz de Elif gibi zaman zaman kendinizi ihmal ediyor musunuz? Ya da bir problemi çözmek yerine, önce duygusal olarak ona nasıl yaklaşmanız gerektiğini düşünüyor musunuz? MHRS randevusu gibi basit bir adım bile, bazen içsel bir yolculuğun parçası olabilir. Yorumlarınızı ve düşüncelerinizi paylaşarak, bu yolculukta yalnız olmadığınızı hatırlayalım.